با سلاح بیگانه نمی‌توان مستقل بود

در طول حیات رسانه‌ای‌ام همواره با امپریالیسم مخالفت کرده‌ام. در صف اول تظاهرات ضد امپریالیستی بوده‌ام. نسبت به استعمار کشورمان و کشورهای دیگر توسط امپریالیست‌ها عصیان کرده‌ام. رهبرانی را که به امپریالیست‌ها اجازه غارت منابع زیرزمینی و رو زمینی کشور خود را داده‌اند بی‌رحمانه به باد انتقاد گرفته‌ام. پایگاه‌های امپریالیستی از جمله پایگاه اینجرلیک در کشور خودمان را به‌عنوان تیشه به ریشه خودمان ارزیابی کرده‌ام و خواستار برچیده شدن این پایگاه‌ها از کشورمان شده‌ام. به این مقدار بسنده نکرده و با عوامل امپریالیسم در ترکیه هم از در مخالفت درآمده‌ام. به افرادی که ترکیه‌ای بوده ولی نه برای ترکیه بلکه مثلا در راستای منافع ایالات متحده کار می‌کنند روی خوش نشان نداده‌ام. همانطور که با عوامل ایالات متحده در ترکیه مخالفت کرده‌ام، با عوامل روسیه، چین و بطور خلاصه دیگر کشورها در ترکیه هم مخالفت کرده‌ام. به خاطر اینکه من ترکیه‌ای هستم به آمریکا و روسیه و چین نه می‌گویم و خواستار ترکیه‌ای مستقل هستم. می‌دانستم که در کشور ما به اندازه عوامل ایالات متحده، عوامل روسیه و همچنین چین وجود دارد. می‌دانستم که ترکیه مستقل را فقط افراد دلباخته به ترکیه می‌توانند دفاع کنند. فقط آنها هستند که می‌توانند به آمریکا و روسیه و چین نه بگویند و به ترکیه مستقل آری بگویند.

با این حال، باز هم می‌دانستم که به منظور تحقق آرمان ترکیه مستقل، در زمینه اقتصادی، نظامی و بطور خلاصه در هر زمینه باید قدرتمند بود. نباید به امپریالیست‌ها احتیاج داشته باشیم. باید یک صنعت داخلی بسیار قوی بسازیم. در تولید با آنها رقابت کنیم. باید به همان اندازه آن کشورها تولید علمی و فناوری داشته باشیم. برای دفاع از کشور خود مجبور هستیم تسلیحات خود بویژه هواپیماهای جنگی‌مان را خودمان بسازیم. هواپیمای جنگی به کنار، کشوری که نتوانسته خودرو بومی خود را بسازد چقدر می‌تواند مستقل باشد؟

کشوری که نتواند تولیدات علمی و فناوری داشته باشد چقدر می‌تواند مستقل باشد؟ کشوری که تسلیحات خود را تولید نمی‌کند چقدر می‌تواند مستقل باشد؟ ضرب المثلی می‌گوید با یاری گرفتن از بیگانه نمی‌توان وارد مراسم شب زفاف شد، پس چگونه می‌توان با کمک اسلحه بیگانه وارد جنگ شد؟ اگر می‌خواهیم یک کشور مستقل باشیم مشخص است چه کارهایی باید انجام دهیم. تولیدات علمی و فناوری اولویت نخست است. به‌عنوان مثال، وزارت علوم و فناوری را باید در صدر جدول رتبه بندی اهمیت قرار داد. این وزارتخانه باید بیشترین سهم بودجه را به خود اختصاص دهد.

از همان ابتدای کار نوشتن و روزنامه‌نگاری بارها این سؤال را پرسیده‌ام که چرا در کشور ما وزارت علوم و فناوری وجود ندارد. بارها گفته‌ام که بدون فوت وقت باید وزارت علوم و فناوری را تاسیس کنیم. امروز حتی اگر آنطور که پیشنهاد کردم وزارت علوم و فناوری در کشورمان وجود نداشته باشد وزارت صنعت و فناوری وجود دارد اما چه وجود داشتنی؟ به‌عنوان مثال، «سازمان امور دیانت» - که بودجه آن بیش از چهار برابر بودجه وزارت صنعت و فناوری است - امسال از دولت رجب طیب اردوغان درخواست کرده بودجه‌اش افزایش پیدا کند.

بعد چه اتفاقی افتاد؟ بر پایه این درخواست، بودجه وزارت صنعت و فناوری، که در حال حاضر ناکافی است، ۵۶ درصد کاهش یافت و بیش از نیمی از بودجه این وزارتخانه به سازمان امور دیانت اختصاص پیدا کرد.

آیا چنین چیزی می‌تواند اتفاق بیفتد؟ آیا می‌توان با چنین ذهنیتی تبدیل به کشوری دارای اختراعات و تولیدات تکنولوژیک شد؟ آیا کشوری که نتواند اقدام به اختراعات و تولیدات تکنولوژیک کند، می‌تواند به یک کشور مورد احترام و قدرتمند تبدیل شود؟ بیایید از این بخش از موضوع گذر کنیم. بیایید به بخش دیگری از مبحث بپردازیم.

دیروز، ایالات متحده را در کنار خود داشتیم، اسلحه‌های آمریکا را تحویل می‌گرفتیم و در مقابل روسیه ایستادیم. امروز، قصد داریم روسیه را همراه خود داشته باشیم و تسلیحات روسی مانند اس-۴۰۰ تحویل بگیریم و در مقابل آمریکا بایستیم. آیا با این کارها می‌توانیم به کشوری مستقل تبدیل شویم؟ روابط ما می‌تواند امروز با آمریکا و فردا با روسیه رو به تیرگی بگذارد. تا کجا می‌توانیم در مقابل کشورهایی که تسلیحاتمان را از آنها دریافت می‌کنیم بایستیم؟ چقدر در برابر آن کشورها می‌توانیم مستقل حرکت کنیم؟ اگر به خرید تسلیحات از ایالات متحده، روسیه و یا چین نیاز داشته باشیم، به طور فزاینده به آن کشورهای تامین کننده تسلیحات، وابسته خواهیم شد.

نیازمندان نمی‌توانند مستقل باشند! آنهایی که در این وضعیت قرار دارند تفاوتی با آنهایی که با کمک بیگانگان وارد مراسم شب زفاف می‌شوند وجود ندارد!

https://www.independentturkish.com/